ഇന്നലെ പറയാതെ പെയ്ത മഴ
എന്‍റെ ചായങ്ങളില്‍ ഒലിച്ചിറങ്ങി.
നിര്‍ദ്ദയം കൂടിക്കലര്‍ന്ന്
കറുപ്പിന്‍റെ ക്യാന്‍വാസിനെ ബാക്കിയാക്കി.
വെയിലിന്‍റെ നരകളെ
ഞാനെന്‍റെ നിഴലുകൊണ്ട് മറച്ചിട്ടും
ഈ മഴത്തുള്ളികളെന്തിനാണ്
എന്‍റെ കണ്ണീരിനോട്‌ മത്സരിച്ചത്?
വിറക്കുന്ന വിരലുകള്‍ കൂട്ടിപ്പിടിച്ച്
ഞാന്‍ ചേര്‍ത്ത് വച്ച രൂപങ്ങള്‍ക്ക്
കര്‍മബന്ധങ്ങളുടെ ഇഴകളുണ്ടായിരുന്നു.
വിദൂരതയില്‍ ജീവിതമുണ്ടായിരുന്നു.
വീണ്ടുമാരാണിനി പരിഭവങ്ങളുടെ
ചായക്കൂട്ടുകള്‍ കടം തരിക ?
സ്വപ്നങ്ങളുടെ ഇഴകളെ
ഓര്‍മകളില്‍ നിന്നും പിരിച്ചെടുക്കുക ?
ഈ ഇരുട്ടിന്‍റെ മുറിയില്‍
എന്‍റെ ചായങ്ങള്‍ക്ക് നിറങ്ങളില്ല.
കോറുന്ന രൂപങ്ങളുടെ സത്യം
നാളെയുടെ പുലര്‍ച്ചയിലാണ്.
അതും, മേല്‍ക്കൂര മഴയോട് തോറ്റില്ലെങ്കില്‍...